من از تو اَم، و تو از من.

من سعی خواهم کرد...

همه چیز را بیاموزم...

همانگونه که تاکنون آموخته ام.

ای گل های زیبای صحرایی...

به من رخصت دهید...

تا شما را که زینت بخش روح و جان بودید...

به این آب آبی رنگ بسپارم...

و در آینۀ آب، به شما نظاره کنم.

و سپس...

با تنهایی خویش...

راه خانه را پیش گیرم.

خانه ای که به من... 

محبت بخشیده است. 
تندباد های زندگانی آنه شرلی وزیدند و او را آزردند.
اما صبر و شکیبایی...
مهردوستی و مهرورزی...
و صداقت و راستی...
قامت استوار او را از هر آسیبی در امان داشتند...
تا در باغچۀ سبز اندیشه اش...
گل های رنگین آرزوهایش را آبیاری کند.

نظرات شما عزیزان:

اسماعیل وقار

ساعت11:12---12 دی 1394

- [ایمیل]

با سلام و خسته نباشید خدمت شما عزیزان از بابت این دیکلمه های زیبا .بنده کتاب های زیادی رو راجع به ایمان و معنویات خواندم باور کنید بعضی از این کلمات و سریال زیبای آنشرلی عین ایمان است و انشالله در زندگیتان زیبا زندگی کنید ، زیبا بیاندیشید و زیبا عبادت کنید و همیشه پیروز و سعادتمند باشید .
پاسخ:ممنونم ..... خیلی وقته بروز نکردم مطالبمو .......

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: